Poświęcenie.

Poświęcenie...

... nie znoszę tego słowa, jest takie, no właśnie jakie, dlaczego go nie znoszę? Hm siedzę i siedzę, myślę i myślę, jak śpiewała Beata :) i dochodzę do wniosku, że nie lubię słowa poświęcenie, bo gdyby ktoś mi powiedział, że dla mnie coś poświecił miałabym automatycznie wyrzuty sumienia, a jednocześnie dziwne, bo jednak miło by było gdyby ktoś specjalnie dla mnie poświęcił coś tylko po to, by mi zrobić przyjemność...więc jak to jest z tym poświęceniem?

Tak naprawdę robienie czegoś dla kogoś sprawia nam przyjemność i sprawia ze czujemy się lepiej. 

Egoistycznie patrząc zatem, robiąc coś dla kogoś, robimy sobie dobrze, bo czujemy się przez to lepiej ... no i fajnie ....problem pojawia się chyba wtedy jak przemykają nam przez głowę myśli ...ja wczoraj zrobiłam dla niego to i to , a on co dla mnie zrobił? Ja się poświęcam dla tej rodziny, a oni ..ehh wiecznie jakiś problem ...co z tą rodziną jest nie tak, czemu nie widzą, że robię dla nich to, czy tamto, zero empatii, zero wdzięczności! krzyczą czasem myśli w mojej głowie i tylko w głowie , bo jak powiedziałabym to na głos automatycznie miałabym wyrzuty sumienia , bo nie znoszę słowa poświęcenie , a przecież tak naprawdę to jest poświęcenie. 

Poświęcam dzieciom, mężowi czas, który często tak bardzo chciałabym mieć dla siebie , poświęcam swoje ulubione potrawy kosztem gotowania tego co oni lubią, poświęcam swój odpoczynek weekendowy na rzecz dwudniowej, dwuetapowej imprezy urodzinowej córki. Swoje potrzeby typu fryzjer, jakiś może manicure nie mówiąc o nowym ciuchu, poświęcam na rzecz nowych rzeczy i przyjemności dla reszty rodziny. I tak naprawdę na co dzień tego nie zauważam , ale czasem, kiedy padam na twarz i cały świat zachowuje się tak jakby działał przeciwko mnie, TAK,  właśnie wtedy wpada mi do głowy ta uporczywa myśl:

A JA ? 

Gdzie w tym wszystkim jestem JA, co do cholery ONI robią dla mnie? I natychmiast zaraz po tej, wpada myśl następna, przestań babo miauczeć...poświęcenie, poświęcenie, poświęcenie ...ehhh jak ja nie znoszę tego słowa. Ehhh jak fajnie byłoby gdyby ludzie zwłaszcza Ci których kochasz i którzy dobrze wiesz, że też  Cię kochają nie zapominali na co dzień o miłych gestach i pamiętali, że skoro znów są schabowe w panierce ociekające tłuszczem (ble) na obiad to dlatego, że TY je lubisz, a ja lubię jak lubisz moje obiady...  

Macie też tak?

Czy może to ja po prostu jestem stuknięta?

A skąd mój wywód, hmmm taka sytuacja...oddałam tym dwóm małpom (moim córkom) swoje buty, dwie pary! Jedna i tak mi je cichaczem podkradała, " no bo mamo! po co masz buty co mi się podobają już od zeszłego roku", no to oddałam. Druga "yyyy...mamo mówiłaś, że będę mogła czasem pożyczyć te buty co sobie kupiłaś ostatnio, gdzie one są , mogę ?" weź ....i tak wzięła na stałe. Głupie co ? To tylko buty , lecz dla mnie to AŻ buty, MOJE butki, buteczki, to nic, że mam ich ze 100 par.... to jest poświęcenie wagi najwyższej dla maniaczki butów. 

No ale dziewczyny szczęśliwe jak dziecko w lunaparku ... kiedyś sobie odkupie. Tymczasem niech je czyszczą , bo Mikołaj nadciąga!

Buziaki mikołajkowe dla Wszystkich :)